زندگی را پروازی عقاب گونه لازم است که به دقت بنگرد، دریابد اما ردی به جا نگذارد، تمام زندگی را در چشم خود جای دهد ولی ساکن و آرام باشد؛
بال بال زدن یا انتظار کشیدن، در واهمه ی هر لحظه زیستن، فرار کردن و نماندن یا به امید زیستن، سنگین و کرخت کننده است؛
دنیایی پر از خشم و رقابت را با خشم و رقابت از خشم و رقابت زدودن چگونه ممکن است؟
وحدت را چگونه با جدایی حاصل توانیم کرد؟
زیستن را بدون مردن چگونه توانیم؟
می رم یه چیزی بخورم.
1 comment:
ye kam sangin bood ziad nafahmidam ;) :D, raasti shenidam dishab khaabgaah boodi, naamard chera ye sar nayoomadi paaeen ?!
Post a Comment