هشت یا نه سال پیش بود یا بیشتر یادم نیست. در خارجه، در یکی از این حراجی ها، در بازمانده های اسباب فردی که حراج کردن اسبابش را تمام کردده بود دوربینی یافتم کوچک و ساده. دوربین ساخت دهه ی 60 است. دو حالت عکاسی دارد، یا هوا آفتابی است یا نیست. ویژگی خارق العاده ی این دوربین این است که قطع فیلمش مربعی است. این دوربین حتی کفشک فلاش هم دارد. عکس دوربین را در روبرو می بینید. خلاصه من و دوربین یکی دو سالی مشغول بودیم و عکس هایی مربع شکل بگرفتیم؛ رسم در خارجه این است که هر وقت فیلمی را چاپ می کنی یک فیلم جدید مجانی به تو می دهند تا باز هم برای چاپ برگردی؛ خلاصه این که دوربینت هیچ وقت خالی نمی ماند؛

اول دبیرستان که بودم، یعنی 6 سال پیش، یک دوربین تک لنزی انعکاسی به دست آمد که علاوه بر نورسنجی اتوماتیک حالت های دستی هم داشت. دوربین دو لنز معمولی و واید داشت، به ترتیب با 55 و 28 میلیمتر فاصله ی کانونی؛ کمی طول کشید تا فهمیدم که دیافراگم یعنی چه و سرعت شاتر به چه معنی است؛ فیلم 100 با فیلم 400 چه فرقی دارد و ... این دوربین کاملا مکانیکی است و فقط می تواند سرعت شاتر را به صورت دیجیتال نمایش دهد. سرعت شاتر آن از 20 ثانیه تا یک هزارم قابل تنظیم است و حالت بی هم دارد. حساسیت فیلم از 25 تا 3200 قابل تنظیم است.

اوایل فقط عکس های رنگی می گرفتم و چون فلاش نداشتم معمولا از فیلم 400 استفاده می کردم.بماند که آن موقع فکر می کردم هرچه عکس غیر عادی تر باشد هنری تر است؛ کم کم چند حلقه عکس سیاه و سفید هم گرفتم. داشتم یواش یواش از یه چیزهایی سردر می آوردم که دو سال پیش یا نمی دانم شاید کمی بیشتر دوربین چند باری خراب شد و بعد تعیر شد تا این که خراب شد و من نتیجه گرفتم که تعمیرش دیگر فایده ای ندارد. خدایش بیامرزد که چه عکس ها با هم گرفتیم و چه روز ها با هم بودیم؛ عکسش روبروست؛ ساخت دهه ی 70 است؛

یکی دو سال دوربین نداشتم تا اینکه پنجشنبه ی هفته ی پیش به دنیای دیجیتال روی آوردم یا شاید بهتر باشد بگویم دنیای دیجیتال به من روی آورد؛ دوربینی خریدم تک لنزی انعکاسی دیجیتال 6 مگا پیکسل؛ این دوربین دو لنز دارد یکی 18-55 میلیمتر و دیگری 70-300 که هردو اش مارک نیکون است. یک کارت حافظه ی 1 گیگا بایت هم؛ سرعت شاتر از 30 ثانیه تا 4000/1 ثانیه قابل تنظیم است و علاوه بر حالت های متعدد اتوماتیک چند حالت دستی هم دارد. مانند تمام دوربین های رده ی خودش از ویژگی فیلم برداری محروم است و سی سی دی بزرگ تر دارد؛ معنی اش این است که تصویرهایش نویز کمتری دارد. می تواند به صورت اتوماتیک فوکاس کند و یک سری ویژگی های دیگر که من هنوز از همه ی آن ها سر در نیاورده ام؛ تا به حال نزدیک 700 عکس باهاش گرفتم و راضیم؛

می ماند یک چیز؛ این که گرفتن عکس های زیاد برایم فساد انگیز شده؛ عکاسی با دوربین دیجیتال چنان کم بهاست که تو هیچ فکرنمی کنی آیا آن عکس به گرفتنش می ارزد یا نه. تنها چیزی که به ذهن می رسد آن موقع این است که ضرر ندارد اگر خوشم نیامد پاکش می کنم. این به حدی است که فرصت نمی کنی فکر کنی؛ تکنولوژی مرا حیرت زده کرده است و فاسد؛ خدایم یاری کند؛ بهای گرفتن عکس چیست؟ بهای گرفتن عکس آنالوگ زیاد است لااقل هر عکس 150 تومان آب می خورد به اضافه ی وقتی که برای رفتن به چاپخانه می گذاری؛ نمی دانم این گذار از فیلم به دیجیتال که این قدر برایم جذاب بود چرا این طور فساد انگیز شد؟ البته بی انصافی است اگر نگویم که چقدر گرفتن عکس های زیاد در ایجاد دید و نگاه موثر است؛ به هر حال خدایم یاری کند؛